Κυριακή 4 Ιουνίου 2017

ΚΑΤΑΔΥΣΗ στο χρόνο: Ποιητική Συλλογή του Χρήστου Αργυρού (έτος : 2008)

TERRA SIGILLATA

Η γης δεν άντεξε τη σιωπή της
κι αρχίνησε την ξομολόγηση.
Κάτω από το νοτισμένο χώμα
της παλαιοχριστιανικής Αμφίπολης
ξεπετάχτηκε πουλί πρωτόπετο
ένα μικρό – μια χούφτα – όστρακο.
Terra sigillata απεφάνθη ο νεαρός αρχαιολόγος.
Δυο έκτυπες μορφές ζωντάνευαν μέσα απ’ τον πηλό,
με τα insignia και την επίσημη αμφίεσή τους.
Υπάτοι, συγκλητικοί, παλατιανοί, εν πάση περιπτώσει
αξιωματούχοι της χριστιανικής αυτοκρατορίας των Ρωμαίων
ένα χριστόγραμμα στα ενδύματά τους μαρτυρούσε
τη χριστιανική πεποίθησή τους.
Όλα γενήκαν ως απαιτούσε η ανασκαφική μεθοδολογία,
όλα απαντηθήκαν:
μέτρηση βάθους, καταγραφή, περιγραφή.
Μα για τα άλλα, τα σπουδαία και τα ουσιαστικά;
Ποιοι να ’ταν, ποιο τ’ όνομα και η γενιά τους;
Κοιμόντουσαν με ελαφρύ το βλέφαρο τις νύχτες;
Σ’ αυτά απαντήσεις δεν θα βρει
ο νεαρός αρχαιολόγος, ξάγρυπνος στην Αμφίπολη.
Ιανουάριος 2003


***

ΚΑΘΕ ΠΟΥ ΒΡΑΔΥ ΕΡΧΟΤΑΝ

Κάθε που βράδυ ερχόταν
και τελευταίος έλεγε το καληνύχτα στο γέρο κάπελα σαλπάριζε στον ύπνο του με χαμηλό και βρώμικο ντιβάνι κι ερχόταν η καλή που γνώρισε
με τα λογής λογής παιχνίδια κι επινοήσεις των σωμάτων για ηδονή.
Και το πρωινό σαν γύριζε
κι ο ήλιος κακομούτσουνος του θύμιζε
πως όλα είναι μπαούλο, που προσδοκάς γεμάτο λίρες και κωσταντινάτα,
μα ’ναι άδειο σαν ανοίξει,
για το καρνάγιο βαρύς επροχωρούσε,
μα ’χε στα μάτια και στο στόμα τα φιλιά
και τ’ άρωμα στα πόρτα τα βαθιά του Μαρμαρά και του Αιγαίου.


***

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ


της Ρήνας Κατσελλή
που δεν έφυγε ποτέ από την Κερύνεια
Σε τούτο τον μακάριο χώρο
που αλλιώς θα μας εφάνταζε μακάβριος
οι ζωντανοί φθονούνε τους νεκρούς.
Ο ποιητής αχολογά στα αφτιά μας:
να μη μου δώκει η μοίρα μου
ν’ αφήσω το κορμί μου
σε ξένο χώμα μακρινό
γιατί αλλού δεν είν’ γλυκός
παρά στον τόπο τον δικό
του θάνατου ο ύπνος.
Απρίλιος 2005

***

Η ΒΡΥΣΗ ΤΗΣ ΛΕΜΠΑΣ

του βασιλιά της Κερύνειας
“Αλαφροΐσκιωτε καλέ, για πες απόψε τι ’δες”
Διονύσιος Σολωμός, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Σχεδίασμα Γ’: Ο πειρασμός
Κάθε που κατηφόριζα τα χρυσόσκαλά της για να γιομίσω,
κάθε που η σίκλα μου ξεχείλιζε νεαρόν ύδωρ,
που αφειδώλευτα η καμαρωτή μου χάριζε απ’ τα στήθια της,
ήμουνα σίγουρος
δεκάδες ανεράδων, ξωτικών μάτια με παρακολουθούσαν
πίσω απ’ τις φυλλωσιές των δέντρων.
τα όμορφα καλοκαίρια της αναζήτησης
των μεσαιωνικών καμινιών της Λέμπας

***

ΤΣΟΥΚΑΛΙ

του Χαράλαμπου Μπακιρτζή
που μ’ έμαθε, μεταξύ άλλων,
πως τα κεραμικά έχουν ψυχή
Τρίσβαθη χαρά στη θέα ενός σπασμένου τσουκαλιού
στο άγγιγμά του πανηγύρι και χορός μες στην καρδιά
ο σχεδιαστής και ο συντηρητής καλώς να ορίσουν για να αποτυπώσουν τις
πληγές του χρόνου
ύστερις ο αρχαιολόγος να το αφουγκραστεί
καθώς την ιστορία του διηγιέται και τους πόνους του
άλαλοι στέκουν και βουβοί μπροστά του ο Χωνιάτης, ο Μαλάλας κι η Αννα
η Κομνηνή
λάσπη, φωτιά και ιδρώτας κεραμέως
ιστορία πήλινη και ταπεινή για ένα λιμάνι, μια αγορά και μιαν αρχόντισσα
βυζαντινή
Μάρτιος 2002

Ο ΚΗΠΟΣ ΤΩΝ ΘΛΙΜΜΕΝΩΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ : Ποιητική Συλλογή του Χρήστου Αργυρού (Εκδόσει Άνευ 2015) Τρία Ποιήματα



ΠΕΝΤΑΔΑΚΤΥΛΟΣ ΤΟ ΣΟΥΡΟΥΠΟ

Είναι στιγμές που η κορυφογραμμή σου
το σούρουπο
γίνεται λάμα κοφτερή
κι εσύ θλιμμένος στο ρόδινο το φως
έτοιμος να αυτοχειριασθείς.

ΤΙΜΕΣ
Επ’ ώμου
Παρουσιάστε
Αρμ
Οι Εύζωνες
μες στο λιοπύρι του καλοκαιριού
φόρο τιμής στον άγνωστο στρατιώτη αποτίουν

Πιο πέρα γέροντας σακάτης
με απλωμένη την παλάμη
τους διαβάτες επαιτεί.
Άγνωστος στους περαστικούς
άγνωστα και τα πάθη κι οι καημοί του

Ίσως και να πολέμησε
Ίσως και όχι
Ίσως ο πόλεμός του να ’τανε μια φάμπρικα
χαράκωμά του ένα καταγώγι σκοτεινό
κι οχτρός η κακοριζικιά του

Επ’ ώμου
Παρουσιάστε
Αρμ

Τους πεθαμένους πιότερο
τούτος ο τόπος γνοιάζεται
παρά τους ζωντανούς

Αθήνα, Ιούλιος 2009



ΓΙΑΛΟΥΣΑ ΚΩΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑΛΟΥ

Γιαλούσα Κώμα του Γιαλού
αυτοφυείς βαθύχρωμες ελαιογραφίες
Κώμα του Γιαλού Γιαλούσα
σμαραγδένιες θαλασσογραφίες
Αιγιαλούσα κώμη, Κώμη του Αιγιαλού
λέξεις του Ομήρου, αρχέγονες τοποθεσίες
Κώμη του Αιγιαλού, Αιγιαλούσα
σκίνοι, ελιές και χαρουπιές, των μελισσών πορείες
Γιαλούσα Κώμα του Γιαλού
στα στήθια μας πληγές, ακατάσχετες αιμοραγίες


Ιούλιος 2010

ΠΑΣΧΑΛΙΝΟς ΧΟΡΟΣ

Τρελό απριλιάτικο χορό στήσαν στην Αρακιώτισσα
οι προφήτες πιάσαν τους καρσιλαμάδες
οι άγγελοι ασίκικο συρτό
οι λαμπαδηφόρες κόρες καλαματιανό
κι εσύ, Κύριε
πάνω στις σπασμένες πύλες του Άδη
ένα ζειμπέκικο βαρύ.

Απρίλης 2012




ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ
Στον προσφυγικό συνοικισμό
ήξερες την προέλευση του καθενού.

Έβλεπες το σπίτι της κυράς Αντρούλας
πνιγμένο λεμονόδεντρα,
μια μικρή Λάπηθο είχε φτιάξει.
Χρυσομηλιές ο Αμβρόσιος,
ο Άης Γρόσης κατ’ εικόναν και καθ’ ομοίωσιν.

Και σ’ εμάς το κολοκάσι
μες στον αγιωμένο ντενεκέ
μπροστά μπροστά στον κήπο μας
σα θυρεό έβαλε ο πατέρας
να σημαίνει τη Γιαλούσα.

Απρίλιος 2013

ΑΠΟΡΙΑ
Του καρχαρία τού έδωσε εκείνο το τριγωνικό πτερύγιο η φύση,
στη θέα του να προφυλάγονται τα ζωντανά της θάλασσας.
Και του φιδιού εκείνο το συριστικό το σύρσιμο
να νιώθουνε την άφιξή του σαν σιμώνει.

Μα απ’ τους ανθρώπους
που ντυνόμαστε την αγιοσύνη,
που πουδράρουμε με ηθικολογίες τη φάτσα μας,
που δένουμε φύλλα από το Ευαγγέλιο για γραβάτα,
από εμάς πώς θα προστατευθούν οι αφελείς;
πώς θα κρυφτούν οι αγνοί;
πώς θα διαφύγουν τα παιδιά;

Οκτώβριος 2009

ΕΛΕΓΕΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΠΟΙΗΤΗ
Στης νιότης τους τη ροδαυγή
με όραμα κι ωραίοι σαν κι εσέ
χιλιάδες και χιλιάδες χάθηκαν
στη μαύρη αντάρα του πολέμου.
Μα εσένα η Ποίησίς σου σέσωκέ σε, Rupert Brooke.

Πλατεία της Αιώνιας Ποίησης, Χώρα της Σκύρου

Αύγουστος 2011 

«Αρμοί Γεγονότων» Ποιητική Συλλογή του Αρτέμη Αντωνίου εκδοθείσα το έτος 2008

ΑΡΜΟΙ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ

Να φανερωθούν αλήθειες

που κρύβει τόσα χρόνια

η προκατάληψη

παραμερίζοντας γαλάζια

και κόκκινα λάβαρα

κοιτάζοντας την ιστορία

στα σημεία των γεγονότων

δίχως ματογυάλια εθνικισμού

Να πιαστούμε σε σωτήριο νήμα

προσφοράς της εμπειρίας

όπως ο μυθικός Θησέας

στο μίτο της Αριάδνης

κι ολόιδια να βγούμε

από της έχθρας το Λαβύρινθο

σε καινούργια εποχή!


«Φεγγίτες» Ποιητική Συλλογή του Αρτέμη Αντωνίου εκδοθείσα το 2005




ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ

Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται

με τους νόμους του χρόνο.

Αλλάζουν πράγματα

ριζώνουν άλλες καταστάσεις

που λίγο λίγο σπρώχνουν

στην αδήριτη ανάγκη.



Αρτέμης Αντωνίου




Σάββατο 3 Ιουνίου 2017

«Νησίδες Μνήμης» Ποιητική Συλλογή του Αρτέμη Αντωνίου που εκδόθηκε το 1999

                 



                    ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ

Αυτές οι παράξενες εποχές δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσουν
όμως ο τόπος πέρασεχειρότερες κακοχρονιές
και δεν έχασε την ψυχή του
Βάσταξε σαν αγρελιά ριζωμένη σε πετρότοπο
Προσφέροντας λάδι για την ακοίμητη καντήλα
της Ανάστασης

Αρτέμης Αντωνίου (βιογραφικά στοιχεία)



Ο Αρτέμης Αντωνίου γεννήθηκε στην Άρμου της Πάφου. Σπούδασε βιβλιοθηκονομία στην Αθήνα. Παρακολούθησε μαθήματα ιστορίας και αρχαιολογίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Πάφου και μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου. Ασχολείται με την Αγιογραφία και την γλυπτική.


Το 1976 βραβεύεται σε πανελλήνιο φοιτητικό ποιητικό διαγωνισμό. Το 1999 παίρνει βραβείο στο διεθνή διαγωνισμό ποίησης, που προκήρυξε η Διεθνής Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών Καναδά, για τους Έλληνες της διασποράς. Τέλος, για τη συνολική προσφορά του στη Λογοτεχνία, τιμήθηκε με βραβείο (2002), από τη Διεθνή Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών.




Έργα του 

Χαλάσματα κι ελπίδες, ποιήματα, 1974
Μηνύματα, ποιήματα, 1987
Μικρό τετράδιο, ποιήματα, 1990
Αφή τοπίων, ποιήματα, 1992
Μέρες αιχμαλωσίας - Μαρτυρία, 1996
Νησίδες μνήμης, ποιήματα, 1999
Φεγγίτες, Βραχέα ποιήματα, 2005
Αρμοί γεγονότων ( ποιητική σύνθεση), 2008
 «Δια χειρών και λόγου ποιήματα» 2012


ορισμένα στοιχεία έχουν ληφθεί από τον ιστότοπο: http://phivosnicolaides.blogspot.com.cy/2017/04/blog-post_19.html

Ο ΣΙΣΥΦΟΣ / Αντωνίου Αρτέμης


Η πέτρα μίλησε

στο βλέμμα που πάσκιζε

να βγάλει μορφή απ’ το σχήμα

κι ομοφωνούσαν τα χαλίκια

τα σφηνωμένα μέσα της

σε σύνθεση αγωνίας.

Έτσι ξεπρόβαλε ο Σίσυφος

να υψώνει την κοτρόνα

δείχνοντας φυσική κατεύθυνση

με διάθεση αυτογνωσίας.

ΑΓΓΙΓΜΑ* / Αντωνίου Αρτέμης



Ώρες πολλές το βλέμμα
θήλαζε αχόρταγα
τη ζωγραφισμένη δοκό
που κάποιος κρατούμενος
φιλοτέχνησε πριν χρόνια
βγάζοντας πόθο λευτεριάς.
Τούρκοι φαντάροι
βάδιζαν πάνω κάτω
φύλακες διπλής σκοπιάς
του σιδερόφραχτου φεγγίτη
δίχως να υποψιάζονται
πως μυστικό πέρασμα
ήταν οι ζωγραφιές στο κελί.
Ένιωθε τ’ άγγιγμα της τέχνης
σαν αναστάσιμο νεύμα
κι όπως έναν άνθρωπο θρήσκο
τον ειρηνεύουν εικόνες αγίων
όμοια έβρισκε στήριξη
διώχνοντας νοερά το κάτεργο
απ’ την ψυχή του.
* Φυλακές Αδάνων Τουρκίας-Αύγουστος-Σεπτέμβριος 1974

Παρασκευή 2 Ιουνίου 2017

Ημερομηνίες: Ποιητική Συλλογή του Ανδρέα Αντωνιάδη εκδοθείσα (1η έκδοση ) το 1982 από τις εκδόσεις Κοχλίας και αργότερα το 1986 από τις εκδόσεις Παλίμψηστος


ΒΕΡΟΛΙΝΟ, 27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ


Το πιο διάσημο απ' όλα
"τσεκ-πόιντ Τσάρλυ"
της Φρήντριχστράσσε",
λέγεται
πως πήρε τ' όνομα του
-τιμής ένεκεν!-
από κάποιο αμερικανό της εξουσίας,
τις μέρες
που πρωτοστήθηκαν τα οδοφράγματα
κι αργότερα τα τείχη.
Λες, λοιπόν, να' ναι ο ίδιος
έστω και μετά είκοσι έτη
που με θεατρική μπογιά στο πρόσωπο
να βάφτισε
-για λόγους συντομίας-
αυτό που οι ξένοι μας ζητούν
το "Νικόσια-Τσάρλυ τσεκ-πόιντ"
και που εμείς
το λέμε ακόμα φλύαρα
"κάπου στο Λήδρα-Πάλας χοτέλ,
πιο κάτω από το Ινστιτούτο Γκαίτε,
και την ελληνική πρεσβεία";


ΛΕΥΚΩΣΙΑ, 7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ


Το οικογενειακό σπίτι
προέκταση μιας αυλής νηπιαγωγείου
και μιας εκκλησίας
ανήκει τώρα
στον τελευταίο θείο
που κάθε βράδυ
μ' ένα μικροφώς
προσποιείται πως διαβάζει ακαταπαύστως
τις ειδήσεις της ημέρας,
ενώ από το ραγισμένο παράθυρο
είν' εύκολο να εξακριβωθεί
πως ταξιδεύει
στην ονειρική σιγουριά
ότι δεν βρίσκεται
στην ερημωμένη γειτονιά
που κολλά στα απαράδεκτα σύνορα
μα στο κέντρο
της άλλοτε ενιαίας πρωτεύουσας.

Ήχοι οικείοι: Ποιητική Συλλογή του Ανδρέα Αντωνιάδη εκδοθείσα το έτος 1997 από τις Εκδόσεις Καστανιώτη

ΣΟΟΥ ΜΠΟΟΥΤ

Ανέβηκα στο ποταμόπλοιο "Νάτσεζ"
ν' αναζητήσω
την ’βα Γκάρντνερ και τον Χάουαρντ Κηλ.
Θέλησα να φτιάξω την ιστορία του "Σόου-μπόουτ"
μέσα από τον ήχο του τροχού
στα νερά του ποταμού.
Ατυχώς.
Δε μου το επέτρεψαν
τα πλαστικά ποτήρια της Κόκα-Κόλα

ΦΙΛΜ ΝΟΥΑΡ

Πρώτα
έβαλε το δάκτυλο.
Το στριφογύρισε.
Τα χιλιάδες παγάκια κουδούνισαν
στο γυάλινο
κοντό ποτήρι.
Ύστερα
πιπίλισε το βρεγμένο δάκτυλο
και με το άλλο χέρι
έφερε στο στόμα
το ποτήρι.
Κροτάλισε τη γλώσσα του
στο παγωμένο υγρό
οι διάφανοι κύβοι του δρόσισαν το μουστάκι
ενώ το ποτήρι άρχισε ν' αχνίζει
από την παγιδευμένη του ανάσα.
Στο τέλος
ήπιε με βουλιμία.
"Πόσο θα' θελα
να 'μουν η ώρα του ουίσκυ σου"
είπες.

Αντωνιάδης Ανδρέας (βιογραφικά στοιχεία)

Γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1944.

Τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές το 1962 (Παγκύπριο Γυμνάσιο).

Παρακολούθησε τρίμηνα εκπαιδευτικά σεμινάρια (1971 και 1981) για παραγωγή και σκηνοθεσία του Τόμψον Φαουντεισιον της Γλασκώβης στη Λευκωσία.

Με υποτροφία της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας-Τηλεόρασης εκπαιδεύτηκε στη σκηνοθεσία και την παραγωγή για την τηλεόραση (1972) ενω παράλληλα φοίτησε στην Ανώτατη Σχολή Τηλεόρασης και Κινηματογράφου του Μονάχου (1976).

Εργάστηκε στο ΡΙΚ-Τηλεόραση ως σκηνοθέτης (1967-1981).

Απο το 1982 ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Για είκοσι χρόνια υπήρξε στέλεχος της ΕΡΤ σε διάφορες θέσεις(ΕΡΤ 1 και ΕΡΤ 2), Διευθυντής Τηλεόρασης, Διευθυντής Προγραμμάτων, Προϊστάμενος Ξένου Προγράμματος, Προϊστάμενος Συμπαραγωγών, Σύμβουλος Προέδρου σε θέματα προγράμματος, σκηνοθέτης.

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ

ΘΕΑΤΡΟ


2006 Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου (ΘΟΚ) Κεντρική Σκηνή "Η αυλή των θαυμάτων" του Ιάκωβου Καμπανέλλη.
2004 Θέατρο Τέχνης (Φρυνίχου): " Εύδημος" του Λεωνίδα Παντελίδη.
1998 Θέατρο Ηρώδου Αττικού: Πολυθέαμα " Αρκαδία, Χαίρε".
1997 Θέατρο Ηρώδου Αττικού: " Για την Κύπρο " του Μάριου Τόκα.
1978 Θέατρο Αρχ.Μακαρίου Γ-Λευκωσία, Θεατρικό Πανόραμα (μονόπρακτα).

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

ΦΙΛΜ


2008 "Ένα κτίριο, μια ιστορία", Σειρά ντοκιμαντέρ, 11x45.
2002 " Η διάσωση ενός πολιτισμού", ντοκιμαντέρ ΕΡΤ 1.
2001 " Η δίκη του Σωκράτη", ντοκιμαντέρ ΕΡΤ 1.
1986 " Αρχαίο δράμα - μια συνομιλία του Καρόλου Κουν με τον Δ.Ν.Μαρωνίτη ΕΡΤ 2.
1984  Μονόγραμμα ", Τίτος Πατρίκιος" ΕΡΤ 2.
1980 " Επιστροφή", Σειρα μυθοπλασίας, 4 επεισόδια ΡΙΚ.
1978 " Κυπριακή ερωτική ποίηση", ΡΙΚ.

ΒΙΝΤΕΟ


2008 Μονόγραμμα "Χαμπής Τσαγγάρης", ΕΡΤ-1.
2007 Μονόγραμμα "Γαλάτεια Σαράντη", ΕΡΤ 1.
2007 Μονόγραμμα "Βύρων Φιδετζής" ΕΡΤ 1.
2006 Μονόγραμμα "Εύης Γαβριηλίδη" ΕΡΤ 1.
2006 Μονόγραμμα "Βάσος Καραγιώργης" ΕΡΤ 1.
1995 "Θεογεννήτωρ Μαρία" συναυλία Μάριου Τόκα.

ΤΗΛΕΤΑΝΙΑ


1999 "Ο μετρητής" του Τίτου Πατρίκιου ΕΡΤ 1.

ΣΕΙΡΕΣ


1991-2 "Οι Απαράδεκτοι" της Δήμητρας Παπαδοπούλου, (12 επσ.), MEGA.
1995-6 "Άξιον Εστί" του Βασίλη Βασιλικού, (εκπομπή βιβλίου), ΕΡΤ 1.
1999-2003 "Εικόνες απο την Ελλάδα", (πολιτιστικό μαγκαζίνο), ΡΙΚ.

ΘΕΑΤΡΟ


1997 " Η Περικειρόμενη " του Μενάνδρου, ΕΡΤ 1.
1989 " Εμιγκρέδες " του Σλ. Μρόζεκ, ΕΡΤ 1.
1984 " Το μελτεμάκι " του Παντελή Χορν, ΕΡΤ 1.
1983 " Η πιο δυνατή " του Α. Στρίντμπεργκ, ΕΡΤ 2.
1983 " Κλυταιμνήστρα " της Μαργ. Γιουρσεναρ, ΕΡΤ 2.
1983 " Το ξύπνημα " του Ντάριο Φο, ΕΡΤ 2.
1982 " Άνταμ και Βανέσσα " του Ανδρέα Αντωνιάδη, ΕΡΤ 2.
1980 " Η φυγή " του Μιχ. Βελιτσκωφ, ΡΙΚ.
1979 " Τρόμος και αθλιότητα του Γ Ραιχ " του Μπ.Μπρεχτ, ΡΙΚ.
1978 " Νεράντζια απο το νησί μας " του Λ. Πιραντέλο, ΡΙΚ.

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ


1975-6 " Οχτώ και είκοσι " Βαυαρική Ραδιοφωνία, εκπομπή για τους Έλληνες μετανάστες.
1966-7 " Ποίηση και μουσική ", ΡΙΚ.

ΒΙΒΛΙΑ


1986 " Τα πληγωμένα άλογα", διηγήματα, 3η έκδοση ΕΣΤΙΑ ( 1972 η 1η έκδοση-Λευκωσία-Βραβείο νέου συγγραφέα).
1987 " Ημερομηνίες ", ποίηση, 2η έκδοση ΠΑΛΙΜΨΗΣΤΟΣ
1997 " Ήχοι οικείοι ", ποίηση, ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ 




από:  http://www.greekdirectorsguild.gr/member.asp?lang=&id=1832

ΒΕΡΟΛΙΝΟ, 27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ / Αντωνιάδης Ανδρέας




Το πιο διάσημο απ' όλα
"τσεκ-πόιντ Τσάρλυ"
της Φρήντριχστράσσε",
λέγεται
πως πήρε τ' όνομα του
-τιμής ένεκεν!-
από κάποιο αμερικανό της εξουσίας,
τις μέρες
που πρωτοστήθηκαν τα οδοφράγματα
κι αργότερα τα τείχη.
Λες, λοιπόν, να' ναι ο ίδιος
έστω και μετά είκοσι έτη
που με θεατρική μπογιά στο πρόσωπο
να βάφτισε
-για λόγους συντομίας-
αυτό που οι ξένοι μας ζητούν
το "Νικόσια-Τσάρλυ τσεκ-πόιντ"
και που εμείς
το λέμε ακόμα φλύαρα
"κάπου στο Λήδρα-Πάλας χοτέλ,
πιο κάτω από το Ινστιτούτο Γκαίτε,
και την ελληνική πρεσβεία";



Από την ποιητική συλλογή "Ημερομηνίες"

ΦΙΛΜ ΝΟΥΑΡ / Αντωνιάδης Ανδρέας



Πρώτα
έβαλε το δάκτυλο.
Το στριφογύρισε.
Τα χιλιάδες παγάκια κουδούνισαν
στο γυάλινο
κοντό ποτήρι.
Ύστερα
πιπίλισε το βρεγμένο δάκτυλο
και με το άλλο χέρι
έφερε στο στόμα
το ποτήρι.
Κροτάλισε τη γλώσσα του
στο παγωμένο υγρό
οι διάφανοι κύβοι του δρόσισαν το μουστάκι
ενώ το ποτήρι άρχισε ν' αχνίζει
από την παγιδευμένη του ανάσα.
Στο τέλος
ήπιε με βουλιμία.
"Πόσο θα' θελα
να 'μουν η ώρα του ουίσκυ σου"
είπες.

Τετάρτη 31 Μαΐου 2017

Μικρές του Πανός ιστορίες του Κωνσταντίνου Στυλιανού. 2009

ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ

Κάθε πρωί που ξυπνάει, κοιτάζει την Ανατολή. Το ταξίδι αρχίζει.
Ο ήλιος ανεβαίνει και φωτίζει την πόλη του.
Ο Κόσμος το, ακόμη στο σκοτάδι, διώχνει τη θολούρα από την αδιαφορία.
Η Λεμεσός ακούει...

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ

Το καράβι του Ιάσωνα ψάχνω, στα άδυτα του κόσμου σου να μπω.
Με μάτια τοξότη στον ύπνο σου βόλτα θα κάνω,
χρυσόμαλλο δέρας στα πόδια σου
και ένα τριαντάφυλλο από τους κήπους του Πέραν
στο στήθος σου θα αφήσω.

ΣΗΜΕΡΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΔΩ

Έκλεισα το στόμα μου πολλές φορές να κρύψω τις αντιθέσεις.
Στο δρόμο άνοιξα τα μάτια γυρεύοντας τις σκέψεις,
που τις κρατούσες εσύ.
Και όταν τις βρήκα, τις τακτοποίησα, για να τις κρύψω από σένα.
...

ΜΙΑ ΛΕΞΗ

Μία λέξη θα ΄φτανε να δώσει παράταση στο τέλος.
Μια λέξη θα ΄φτανε να φωτίσει τον κόσμο.
Θά ΄φτανε να κρατήσει τη ζωή.
...
Αντίσταση στη καθημερινή κατοχή,
ανάγκη διαμαρτυρίας στη σιωπή, στον πόνο του εγωισμού
που ξεσκίζει τη ζωή

ΤΟ ΠΑΙΓΝΙΔΙ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ

Σe είδα χτες βράδυ…
Τα μάτια, τα μαλλιά, τα δάχτυλα…
μία φιγούρα από το μέλλον να κινείται μπροστά μου.
O καπνός απ’ τα τσιγάρα  έπαιζε άσκημο παιγνίδι.

ΤΙΜΙΟ ΔΩΡΟ

Τώρα κρατώ την εικόνα σου στο μυαλό μου.
Την κουβαλώ μαζί με τα πολύτιμα δώρα της ψυχής μου. Κρατώ  την εικόνα σου. Σαν αέρας δροσερός πού φέρνει το πρωί , σαν το πρώτο φως του ήλιου, σαν το φως των αστεριών…..

ΤΕΛΟΣ

Το τελευταίο τέλος πνίγηκε στο φως της τελευταίας ατέλειωτης νύχτας. Το κεφάλι της ψυχής μου στη λαιμητόμο του έρωτα λούστηκε στο αίμα ανεξάντλητου φόβου. Και η Ανάσταση παγιδεύτηκε σε μία αλκοολούχα μετάληψη.

Η αυγή με βρήκε να περιμένω τα λουλούδια των φίλων μου.

Τρίτη 30 Μαΐου 2017

[Έμεινα εκεί ...]

Έμεινα εκεί να σε κοιτάζω εκστατικός πλήρης από στοργή και τρυφερότητα κλεισμένα ματοτσίνορα κρατώντας μέσα σφαλιστά ένα θησαυρό -αυτά τα εξαίσια μελιά σου- άταχτες μπούκλες να χαϊδεύουν ντροπαλά το μέτωπό σου κι η ανάσα σου να κυματίζει αργούς ρυθμούς ποιός ξέρει πού σε ταξιδεύει τώρα ο Μορφέας νάμαι κ εγώ ταξιδευτής στα όνειρά σου άραγε; ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο ζωγράφισαν τα χείλια σου και τα λακκάκια σου ξεπήδησαν αυθάδικα κι εγώ να μην τολμώ ούτ' ένα άγγιγμα μην και διαταράξω αυτό το εξαίσιο είδωλο.. Εκεί είναι που θυμήθηκα πως κάπου άκουσα αυτό: Όλα μπορούσανε να γίνουνε στον κόσμο, αγάπη μου τότε που χαμογέλασες. Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή!!!
Οκτώβρης 2016
Λευτέρης Ελευθερίου