Με την αυγή
σαν φτάσουν οι σημαδεμένοι πρωτοπόροι -
πρωτότοκοι των δύο φυλών
με τις σημαδεμένες πόρτες
και τα καλίκια των δυνατών αλόγων
αυτοί με τα κέρατα κρεμασμένα στο λαιμό -
για μια καλύτερη ώρα
θα ηχήσουν τα κύμβαλα
τον κοφτερό τους ήχο.
Το τείχος θα πέσει
Πόλεμε, σατανά, κακόν αξήλειφτον στον κόσμο,
παιδίν της νύχτας, μισταρκέ του Αδη, ψεύτη,
κλέφτη!
Οπου της Νιότης δκιαλεχτούς κόβκεις αθθούς
των δκυόσμων
τζι η φάκκα στες κακόσορτες μανάες πάντα
ππέφτει.
Που κάμνουσιν παιδκιά φτωχά της πείνας,
φατσιημένα,
τζι εν εις τους φόους, τους καμούς, ομπρός
κατταρκασμένα.
Δεν ξέρω αν θα ξαναγράψω γι΄ αγάπη για τον αλχημιστή ουρανό μας το ποσφυρό τ΄ απογεύματος και τις Φοινικούδες της Λάρνακας. Δεν ξέρω αν θα ξαναγράψω για την αργυρή δροσοσταλίδα π΄ απόμεινε στ΄ απανωχείλι του φεγγαριού στα ρηχά της Αμμόχωστης πόλης σα λουόμασταν μεσάνυχτα γυμνοί. Δεν ξέρω αν θα ξαναγίνω ποιητής να σας πω για το τραγούδι του Τρύγου με τις μαύρες ρόγες και τις ελιές στα μάγουλα. Δεν ξέρω αν θα ξαναπώ για το όνειρο π΄ απλωμένο στην αμμουδιά της Γλυκιώτισσας γεννούσε χίλιους ποιητές τα καλοκαίρια χίλιους ερωτευμένους. Μετά τη σφαγή μιλάει το αίμα μου.
Ήτανε μια παρέα γέροντες σώματα γκρεμισμένα μιλούσανε για την Ανόρθωση και για τις παραστάσεις στο θέατρο της Σαλαμίνας γελούσαν τραγουδούσαν και διασκέδαζαν Ήτανε μια παρέα γέροντες φαντάσματα προγόνων σε ψυχές εφήβων Δεν ήθελαν να λένε ιστορίες του πολέμου στα εγγόνια τους γι αυτό τις ξέχασαν Τις Κυριακές περνούν σκυφτοί τα οδοφράγματα βυθίζονται στη θάλασσα και κρυφοκλαίνε
Στη μέση ο ήλιος τ΄ ουρανού κι απ΄ τα παράθυρά μου ο βένετος γιαλός, στου ύπνου τ΄ αποκάρωμα ξαπλώνεται μπροστά μου καθρέφτης απαλός. Και μέσα στη γλαυκότη του οι γλάροι αραδιασμένοι φαντάζουν άσπροι ανθοί. Κι ένα καίκι στα πανιά, τ΄ αγέρι περιμένει στ΄ άγνωστο να χυθεί.....
Φύλαξε την κάθε λέξη μου κι απομόνωσε την ηχώ της για να ’ρχεται σαν φως σαν χρώμα και σαν άρωμα της λυχναφής την ώρα - την ώρα τη δικιά μας - το τρυφερό της χάδι να σου δίνει.
**
Μπλέχτηκε στο πληκτρολόγιο το Φως και στην οθόνη του υπολογιστή μου λάμπανε οι στίχοι μου καταγράφοντας το θρόισμα της ανάσας σου την ηχώ του γέλιου σου και τις γαλάζιες στιγμές των ονείρων σου στους απέραντους ουρανούς της αγάπης μας. Αυτό το ποίημα Εσύ το έγραψες μέσα από τη δική μου ύπαρξη.
***
Καθώς βραδιάζει κι έρχεται κατά που λεν οι ποιητές της λυχναφής η ώρα που η ψυχή ενδύεται τον πιο επίσημο μανδύα της το φως της παρουσίας Σου φιλικό και αλληλέγγυο ακόμη σεργιανά βάφοντας με το γιασεμί του χρώμα το σταχτόπανό μας ουρανό.
Όταν νυχτώνειαυτή η αδειανή καρέκλα βγαίνειμονάχη στην αυλή μας. Ύστεραανεβαίνει στο φεγγάρι. Κάπου βαθιά φρίσσουν φυλλώματασκοτεινιασμένου δάσους δακρύζουν άστραέως την αυγή.
Σαν ίσκιος άλλου κόσμου πέφτειπάνω στα όρη η σιγή,σαν ίσκιος περιφέροντας στην ερημιάέως του αμίλητου ουρανού την άκρητην παιδική φωνή σου τη χαμένη.
Ποια σκέψη μυστική του Θεού να ‘χεις κλεμμένη,φτωχό πουλί που φτερουγάς εκείπάνω απ’ την καινούργια χλόη,πριν φύγεις παίζοντας με τηστερνή του ήλιου αχτίδα,ποιο μυστικό του Θεού, κι εσύμές στην ιερατική γαλήνη πιο στιλπνό,μοναχικό μου, εξαίσιο ρόδο;
Εμένα ο θάνατος ο θάνατος βιάζει κι αλλού το χαμογέλιο σου, αλλού η λάμψη σου η λιανή χαράζει.
Ο Θεός προστάζει κάθε τόσο να κατέβειστον Άδη ένα παιδί, ν’ ανάψει φως καθάριο,να σύρει σιγαλά στο καρπερό σκοτάδι τουτη μήτρα της καρδιάς μέσ’ απ’ του κόσμουτην εξαίσιαν αδικία. Η αυγήστα χείλη της να φέρει πτερωτή, πανάρχαια σάλπιγγαμε όσα τραγούδια δεν προφτάσαμε να πούμε,να ιδεί μές στη ψυχή μας πόση απόμεινεμήτρα στοργής και θέση ποια για τ’ Όνειρο, το εκτεθειμένο δάκρυ.
Ο έρωτάς σου είναι στο πένθος που γέμει αστερισμών και ελαιώνων ίσκιους χώρες λευκές για θερισμό μικρά στεφάνια ουρανικά, που χέρια βέβηλα απομακρύνουν. Στο πένθος είναι ο έρωτάς σου πάνω από βουλιαγμένες θάλασσες του πόνου, ήπια λάμψη ολόγοργη που βγάνει ανθούς και κρίνα κάτωθε και πλησίον του σταυρού.
Στην Κύπρο λειτουργούν δυο διεθνή
αεροδρόμια, της Λάρνακας και της Πάφου. Διεθνώς, είναι αποδεδειγμένο, ότι έργα
τουριστικών υποδομών όπως είναι τα αεροδρόμια, τα λιμάνια κ.α. αναβαθμίζουν το
προσφερόμενο τουριστικό προϊόν των χωρών, αλλά και τις ίδιες τις περιοχές μέσα
στις οποίες οικοδομούνται.
Τέτοια έργα ενισχύουν την
τουριστική ανάπτυξη, δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας, καθώς και πολλαπλά άλλα
παράπλευρα οικονομικά οφέλη. Ο Πρόεδρος και Βουλευτής Οικολόγων Γιώργος
Περδίκης μετέφερε στην Βουλή των Αντιπροσώπων, σε αρκετές περιπτώσεις το αίτημα
των κοινοτήτων και των δήμων που συνορεύουν με το αεροδρόμιο Λάρνακας για
αντισταθμιστικά μέτρα και κίνητρα ανάπτυξης. Το αίτημα αυτό φαίνεται εκ πρώτης
όψεως ως υπερβολικό. Μια πιο προσεκτική μελέτη όμως το καθιστά απολύτως
δικαιολογημένο.
Οι επιπτώσεις στο περιβάλλον και
στην ποιότητα ζωής των πολιτών, τα σπίτια των οποίων, είτε γειτνιάζουν με τα
αεροδρόμια, είτε βρίσκονται κάτω από αεροδιαδρόμους προσγείωσης και
απογείωσης είναι τεράστιες.
Θα πρέπει δήμοι και κοινότητες
που επηρεάζονται αρνητικά από αυτές τις συνθήκες να οργανωθούν και να
διεκδικήσουν κάποια αντισταθμιστικά μέτρα από τις αρμόδιες αρχές των
αεροδρομίων. Οι κοινότητες και οι δήμοι θα μπορούσαν να επωφελούνται με κάποια
μικρή έστω, οικονομική χορηγία ως αντιστάθμισμα της έντονης οχληρίας τόσο σε
ρύπους από τα αεροπλάνα, αλλά και από τους έντονους θορύβους κατά τις
απογειώσεις και προσγειώσεις των αεροπλάνων, καθ’ όλη την διάρκεια του 24ώρου.
Πρόκειται για μια αξίωση απόλυτα κατανοητή και δικαιολογημένη.
Βέβαια κανένα αντισταθμιστικό
μέτρο δεν μπορεί να αντικαταστήσει την υγεία των πολιτών. Γι αυτό θεωρώ ότι το
καλύτερο αντισταθμιστικό μέτρο, είναι, η διαχειρίστρια εταιρεία των αεροδρομίων
Λάρνακας και Πάφου, μέσα στα πλαίσια της κοινωνικής της εταιρικής εικόνας και
προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, να προχωρήσει άμεσα σε λήψη μέτρων ώστε να
μειωθεί η ηχορύπανση από τη λειτουργία των αεροδρομίων της.
Το ότι έχει υποβαθμιστεί αισθητά,
η ποιότητα ζωής, η υγεία ακόμα και ασφάλεια όλων των κατοίκων των περιοχών που
έχουν οικοδομηθεί τα δυο αεροδρόμια είναι γεγονός. Με την παραχώρηση κάποιων
αντισταθμιστικών μέτρων (είτε υπό το καθεστώς οικονομικής χορηγίας, είτε με την
δημιουργία πάρκων, παιδότοπων σε γειτονιές, δήμων και κοινοτήτων) από την
διαχειρίστρια εταιρεία των αεροδρομίων, αυτόματα οι αρχές τις τοπικής αυτοδιοίκησης, θα έχουν
την δυνατότητα να δώσουν με τη σειρά τους
επιπλέον κάποια αντισταθμιστικά οφέλη στους πολίτες. Όπως για παράδειγμα
την μείωση τοπικών φόρων και φόρων ακίνητης περιουσίας.