ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΚΑ ΛΑΘΗ / Σταυρίδης Στέφανος

Κάθε φορά που βλέπω

τυπωμένο τ΄ όνομά μου

νιώθω να έχουν γίνει

εκατοντάδες τυπογραφικά λάθη

αλλά το χειρότερο είναι

που δεν μπορώ να τα εντοπίσω.

Η ΚΩΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ (απόσπασμα)

ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΚΑ ΛΑΘΗ

Κάθε φορά που βλέπω 
τυπωμένο τ΄ όνομά μου
νιώθω να έχουν γίνει 
εκατοντάδες τυπογραφικά λάθη
αλλά υο χειρότερο είναι 
που δεν μπορώ να τα εντοπίσω.

Η ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ

Η δημοσκόπηση ανέδειξε 
ως πλέον αναποφάσιστο τον ουρανό.
Εδώ και τόσα χρόνια
δεν μπορεί ν΄  αποφασίσει 
τι του  ταιριάει περισσότερο, 
το γαλάιο ή το μαύρο;

ΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ

Το ψηφοδέλτιο αδήκωτο.
Σαν πέτρινη πλάκα.
Τη στιγμή της ρίψης ακροβατείς
μην πέσεις κι εσύ μέσα στην κάλπη.
Αργότερα
νεκροθάφτες μεταφέρουν τους σταυρούς μας.

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

Αψηφούμε τους νεκρούς.
Αγνοούμε τις ψήφους τους.

Κι όμως:

Οι νεκροί πληθαίνουν ανησυχητικά.
Πάει καιρός που είναι πλειοψηφία.
Στις επόμενες εκλογές
οι νεκροί θα βγούνε κυβέρνηση. 

ΝΥΧΤΟΒΑΣΙΑ

Στα   τέσσερά της η νύχτα
σέρνεται στην άδεια λεωφόρο

ανάσκελα  στην άσφαλτο
με τα χέρια ανοιχτά

ακούει σε μια πάροδο
ένα σκυλί που γαυγίζει 

περιμένει τον θάνατό της
μα ο ήλιος αρνείται.

Λήθη

Βαθύ πολύ βαθύ

αυτό που δεν γεμίζει

η απουσία σου.

Κάνω να το καλύψω

με πρόχειρο επίδεσμο,

της λήθης

αλλά επιμένει να ζητά μόνο εσένα

εξαναγκάζοντας το άυλο

για ύλη να σφαδάζει

και να κλαίει.

Πώς γίνεται εκείνο που δεν υπάρχει

να ξέρει τι του λείπει;

Ποιος επιλήσμων ορίζει

τις προδιαγραφές της λησμοσύνης

όσων οριστικά θα εκλείψουν

πέραν και πάνω

απ’ ότι οι μέρες μας

τους δόθηκε ν’ αντέχουν;

Πολυτεχνίτης άγνωστος

με ακρίβεια φροντίζει

η έλλειψη τους

βαριά να πέφτει

Σαν να υπήρχαν

Το απραγματοποίητο

Πόση βροχή δεν έπεσε

από τους δισταγμούς των σύννεφων

μαύρος ήταν ο ουρανός

κοιλοπονούσε

νερό πολύ να βρέξει ήθελε

δεν έβρεξε.

Αόρατος τοίχος ο δισταγμός

όσο τον ανεβαίνεις

τόσο πιο πολύ ψηλώνει

πάνω του σπάνε

κύματα ψηλά

έρωτα έγκλειστου

στο ανομολόγητο

εξίσου επιδέξια αποτρέπει

ζωές στεγνές να βρέξουν

που τρεκλίζουν

στη μεθόριο

της στεριάς με τη θάλασσα.

Τι γίνονται όλα αυτά

που δεν έγιναν;

με ρώτησες.

Σε ονειροφράγματα υποθέτω αποθηκεύονται

και από εκεί διοχετεύονται

σε μέλλον διψασμένο

με παραπόταμους που εκτείνονται

και χάνονται πέρα από τους χάρτες

σταγόνα-σταγόνα να ποτίζουν

το απραγματοποίητο.

Oι θήκες των βιολιών

Tα όργανα είναι η ανάγκη μας

να ακούσουμε κάτι άλλο,

εκτός από την ηλίθια φωνή μας.

Όμως μέσα απ’ τους ήχους του βιολιού

καταλαβαίνεις τη σημασία της σιωπής

και του θανάτου.

Oι βιολιστές θα έπρεπε να’ ταν νάνοι·

όταν πεθαίνουν να τους θάβουν

μέσα στις θήκες των βιολιών τους.

Kακοπετριά

Eστιατόρια χαμένα μεσ’ τα δέντρα.

Για να μπεις και να καθίσεις πρέπει να περάσεις

μέσα απ’ τις φωλιές των πουλιών.

Mικρά ξενοδοχεία ψάχνουν για ισορροπία

πάνω στους ανηφορικούς δρόμους,

σπίτια διάσπαρτα εδώ κι εκεί,

γαντζωμένα στις πλαγιές των λόφων,

μέσα απ’ την απλότητα τους

ξεμυτίζουν παιδικά προσωπάκια.

Tι θα γίνει λοιπόν

αν αποσύρω το τοπίο

από τα όρια του παραθύρου,

αν το πάρω μαζί μου

σαν μια μεγάλη ζωντανή ανάμνηση;

Θα συνεχίσει να ακούγεται το κελάρυσμα του νερού

από απέναντι;

Tο βουνό θα μείνει ακίνητο;

Εποχές με Χαϊκού της Ρούλας Ιωαννίδου Σταύρου

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

Δώδεκα χρόνια από την έκδοσή του είχα την τιμή να κρατήσω στα χέρια μου το Βιβλίο της Κύπριας Λογοτέχνιδας Ρούλας Ιωαννίδου - Σταύρου: ΕΠΟΧΕΣ ΜΕ ΧΑΙΚΟΥ. Το βιβλίο αποτελείται από πέντε ενότητες ποιημάτων Χαϊκού με μικρές αρωματικές υπο-ενότητες, μικρά κελαρήσματα, ήχοι πουλιών, μικρές φωνές ζωής. 

1. ΑΝΟΙΞΗ

    α. ΚΑΛΟΣΩΡΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ 

    β. ΑΥΛΗ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

    γ. ΠΕΝΤΕ ΧΑΙΚΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ

2. ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

    α. [Το Καλοκαίρι]

    β. ΝΗΣΙΩΤΙΚΑ 

    γ. ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

3. ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

    α. ΚΑΛΟΣΩΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ ΜΕ ΔΥΟ ΧΑΙΚΟΥ

    β. Ο ΓΥΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ 

    γ. ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΜΕ ΤΡΙΑ ΧΑΙΚΟΥ

    δ. ΦΕΓΓΑΡΙ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ 

    ε. ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ 

    στ. ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 

4. ΧΕΙΜΩΝΑΣ 

     α. [ Άνεμος πήρε]

     β. ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ "Σ΄ ΑΓΑΠΩ"

     γ. ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ 

         (1) ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

         (2) ΕΠΩΔΟΣ

5. ΕΠΟΧΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ 

     α. [Φεύγει ο χρόνο]

     β. ΤΡΕΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΙΩΠΗ 

     γ. ΔΥΟ ΜΙΚΡΑ ΝΥΧΤΕΡΙΝΑ ΤΟΠΙΑ

     δ. ΣΚΕΨΗ

     ε. ΞΕΝΙΤΕΙΑ 

     στ. ΧΑΡΑ 

     ζ. Ο ΧΡΟΝΟΣ 

     η. ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ

     θ. ΓΥΡΙΣΜΟΣ

     ι. ΔΥΟ ΧΑΙΚΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΩΝ ΔΕΝΔΡΩΝ 

     κ. ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

     κα. ΑΠΟΛΥΣΗ ΜΕ ΤΡΙΑ ΧΑΙΚΟΥ

          

    Η γραφή της κας Ιωαννίδου Σταύρου Ρούλας ηχεί με θαυμαστή γλυκύτητα και μας παρασέρνει σε ήρεμους και γαλήνιους τόπους, μέσω των εικόνων που δημιουργούν οι μικροκαμωμένοι στίχοι. Είναι φορές που θεώρησα πως οι λέξεις ανέδυαν ένα αχαλίνωτο ερωτισμό, ενώ άλλοτε γίνονταν ένας ορμητικός ποιητικός χείμαρρος που με παρέσερνε στον ονειρεμένο χορό που κατάλληλα στήνει η ποιήτρια μέσα στις αγκύλες της φόρμας των Χάικου. Το έργο δεν  οδηγεί σε δύσβατα μονοπάτια σκέψης. Το αντίθετο. Και είναι τούτο που την κάνει ακόμα πιο ξεχωριστό. Οι σκέψεις της είναι ένα απόσταγμα συναισθημάτων που αποδίδονται μέσα από ένα διαρκή  ξεχωριστό λυρισμό. 

Το βιβλίο της κας Ιωαννίδου, εκδόθηκε πριν από 12 χρόνια. Το 2003. Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις LITERATURA ET ARTES με την ευκαιρία της παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης που καθιέρωσε η UNESKO.  Με την ποιητική αυτή συλλογή,η Ποιήτρια άνοιξε ένα νέο δρόμο στα ποιητικά δρώμενα της Μεγαλονήσου, αφού αποτελεί και την πρώτη έκδοση Χαικου. 

ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ / Ρούλα Ιωαννίδου-Σταύρου

Οι αιώνες γονατίζουν και τους τάφους προσκυνούν

των ηρώων του αγώνα, του σκοπού του ιερού.

Οι καιροί στεφάνια σας πλέκουν

και τραγούδια για σας τραγουδούν,

και στο κάλλος της νιότης που 'χάθη

οι ουρανοί φως αιθέριο σκορπούν.

Του αγώνα μας το Έπος, τρόπαιο ελληνικό,

γράφτηκε(ν) από τα νιάτα στης ΕΟΚΑ τον παλμό.

Η πατρίδα μας ακούει τη φωνή τους ν' αντηχεί

και τον κάθε κραδασμό της τόνε κάνει προσευχή.

Οι αιώνες γονατίζουν και τη γη σου προσκυνούν

Κύπρος, νήσος των αγίων, της χαράς και του καημού.

Κίτρινες Κορδέλες / Ιωαννίδου- Σταύρου Ρούλα

Εκείνη: Πώς είναι δυνατόν

να διατηρεί

τις ίδιες ακριβώς διαστάσεις

η καρδιά

κι όμως

τα ίδια πράγματα

να μην χωράνε μέσα της πια!

Εκείνος: Ένα από τα δύο

θα πρέπει να συμβαίνει.

Ή τα πράγματα

θα έχουν αλλάξει

ή η καρδιά.

***

Εκείνη: Θα ταράξω κι απόψε

τον ύπνο σου.

Η νύχτα

δε μετράει τις ώρες

όπως τότε.

Μα εκείνες

επιμένουν να στέκουν εκεί

όρθιες

αγαλματώδεις

με πρησμένα

κόκκινα μάτια.

Εκείνος: ’πλωσε το σώμα σου

στο πυρακτωμένο σώμα

της αναμονής

κι άφησε τη ζέστα της

να κυκλοφορήσει στους ιστούς σου

να φτάσει στα βλέφαρά σου

και να τ' αποκοιμίσει.

***

Εκείνος: Κι ενώ σε ονειρευόμουν

Μ' έσπρωξε τ' όνειρο και μου 'πε:

"Κοιμάσαι, εε κοιμάσαι!"

Γυρίζω απ' τ' άλλο πλευρό

Μου δίνει άλλη μια και ξαναλέει:

"Κοιμάσαι, σου λέω!"

Και με κτυπά δυνατά.

Εκείνη: Χρόνια τώρα

τα όνειρα ασελγούν στον ύπνο μου.

Ωστόσο

Έχω πάντοτε έτοιμη την απάντηση:

"Λέτε να μην το ξέρω

Πως κοιμάμαι!"

ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΑΣΤΕΡΙΟΥ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΣΤΗ ΓΗ / Ιωαννίδου- Σταύρου Ρούλα

Με συγχωρείς 
που δεν έγινε η ευχή σου αποδεκτή. 
Λυπάμαι που δεν μπόρεσα 
να πραγματοποιήσω τ΄  όνειρό σου. 
Γι άλλον  έπεφτα χτες το βράδυ.
Δεν ήταν δική σου σειρά. 

ΟΙ ΛΑΘΕΜΕΝΟΙ / Ιωαννίδου- Σταύρου Ρούλα

Μέσα στις γραμμές 
των δεμένων φρυδιών τους.
Εκεί κρύψανε τις μέρες 
που δεν ήθελαν να θυμούνται
εκεί μέσα τις θωράκισνα όλες. 
Τους διέφυγε πως τα φρύδια 
δε μένουν πάντα στην ίδια θέση. 

[Παρακαλούσα να τον δώ] / Κυπριανού Ντίνος

Παρακαλούσα να τον δώ

λιγάκι κάτω να κατέβει

αυτόν Τον άγνωστο Θεό

κι'ύστερα πάλι να ανέβει ..

μιλούσα με υπομονή

και Τον ρωτούσα με τι μοιάζει

μ'αυτός νευρίασε πολύ

και άρχισε χρώμα ν'αλλάζει ...

Θεέ μου στείλε μου αν θές

να δω φωτογραφία

κουράστηκα να σε θωρώ

μόνο σ'αγιογραφία ..

Θεέ μου άραγε φοράς

κοστούμι και γραβάτα

εγώ στ'αλήθεια σε ρωτώ

δεν κάνω πλάκα ..

μα ο Θεός αγρίεψε

κι'άρχισε να ουρλιάζει

μού'στειλε μαύρους κεραυνούς

βροχές και κάμποσο χαλάζι ....

Εκδήλωση προς τιμήν του Μουσικοπαιδαγωγού Στέφανου Ζυμπουλάκη

Ο Ευρωπαικός Σύνδεσμος Δασκάλων Κιθάρας Κύπρου 

σας προσκαλεί 

σε εκδήλωση προς τιμήν του Μουσικοπαιδαγωγού και Πατέρα της Κιθάρας

Στέφανου Ζυμπουλάκη

που θα γίνει την Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015 και ώρα 20:30 μμ

στη Μεσαιωνική Αίθουσα Καστελιώτισσας στη Λευκωσία.

Η Εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα 

του Έντιμου Δημάρχου Λάρνακας κ. Ανδρέα Λουρουτζιάτη,

 ο οποίος και θα απευθύνει σύντομο χαιρετισμό.

Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης πλην των αναφορών στον τιμώμενο, 

θα προβληθεί ολιγόλεπτη ταινία με φωτογραφικό υλικό

από την ζωή και το έργο τουΣτέφανου Ζυμπουλάκη,

ενώ στο τέλος θα πραγματοποιηθεί καλλιτεχνικό πρόγραμμα

με μουσικά έργα που θα αποδοθούν με κιθάρα.

Πληροφορίες: 99494853

ΕΠΟΧΕΣ ΜΕ ΧΑΪΚΟΥ της Ρούλας Ιωαννίδου Σταύρου (απόσπασμα)

ΑΥΛΗ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

Γιούλια, γιασεμιά

πυκνή κληματαριά μου

κόκκινο ρόδο.

Γιασεμί λευκό

άνθισε στον κήπο μου

γλυκό γελάκι.

Λευκό γιασεμί

πράσινο φύλλωμά μου

πως μ΄ ανάστησες!

Γλάστρα με φούλι

παράθυρο στον ήλιο

ανοίγει πάλι.

Τριαντάφυλλα

σε βάζο στο σαλόνι

κόκκινα, λευκά.

Ο μίσχος ισχνός

το λουλούδι φωτεινό

η καρδιά λάμπει.

***

ΠΕΝΤΕ ΧΑΪΚΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ

Αθόρυβα ήρθες

πως με ξάφνιασες πάλι

ανθάκι γλυκό!

Κυκλάμινό μου

σκυφτό κεφαλάκι μου

πως με σκλαβώνεις!

Από τ' αψηλά

ταπεινά με κοιτάζεις,

κτυπά η καρδιά.

Μου χαμογελάς

της καρδιάς μου λουλούδι

κυκλάμινό μου!

Κυκλάμινό μου

το ισχνό σου κορμάκι

πόσα μου 'μαθε!

***

ΝΗΣΙΩΤΙΚΑ

Σπιτάκια λευκά

γαλάζια παράθυρα

μπαλκόνια ψηλά.

Βλέπω μακριά

βαρκούλες σε πέλαγο

κάτασπρα πανιά.

Ο ήλιος καυτός.

Παγωτό τριαντάφυλλο

στην παραλία.

Κατακόκκινη

μέρα καλοκαιρινή

στο μπαλκόνι μου.

Μυστικά κρυφά

το τραγούδι τ' ανέμου

στην καρδιά λέει.

Από μια ρωγμή

των κυμάτων ο φλοίσβος

μπαίνει στο σπίτι.

Ήλιος ρίχνεται

σε πέλαγο γαλάζιο

και δροσίζεται.

Το μεσιμέρι

η πέτρα καίει πολύ.

Μην την αγγίζεις.

Δίπλα στο κύμα

στα χαρτιά μου σκυμμένη

γράφω, διαβάζω...

***

Ο ΓΥΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Η θλίψη βαθιά

που δεν βρίσκει πια ξανά

πράγματα παλιά.

Βροχούλα, βροχή

μονάχη ξεκίνησε

τον κόσμο να δει.

Πόση μονάχη

της βροχής η σταγόνα

σαν ταιδεύει.

Σταγόνες βροχή

περνώ περιδέραιο

σε λευκό λαιμό.

Κοίτα! Ουρανός!

Σύκωσε το σύννεφο

ψηλά, πιο ψηλά.

Βροχούλα, βροχή

μεθυσμένο τραγούδι

που να πηγαίνεις?

Τραγούδι βροχή

ποτάμι που κύλησε

γι' αλλού έφυγε.

Βροχούλα φέρνει

τραγούδια του έρωτα'

το τζάμι κτυπά.

Βροχούλα κτυπά

το τζάμι τικ τακ, τικ τακ

σαν μικρή καρδιά.

Βροχούλα κτυπά

το τζάμι της μνήμης μου

να την ξυπνήσει

Γλυκιά συντροφιά

βροχούλα φθινοπώρου

στην μοναξιά μου.

Πόσο όμορφα

βροχούλα, συντροφιά μου

παραμύθια λες!

Μύρια μυστικά

βροχούλα ψιθυρίζει

στ' αυτί μου, κρυφά.

Το φθινόπωρο

ομπρέλες πολύχρωμες

κοίτα ανοίγουν!

Κίτρινα φύλλα

πέταξαν τα όνειρα

με τον άνεμο.

Ζηλεύω πολύ

σταγόνας το κρύσταλλο

που λάμπει στο φως.

Βρέξε σύννεφο.

Δίψασε η γη πολύ.

Σε περιμένει.

Νερό κρύσταλο

ποτάμι ταξιδεύει

τη γη ποτίζει.

Χρυσό τοπίο.

Φύλλα φθινοπωρινά'

κιτρινο χαλί.

***

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ "Σ' ΑΓΑΠΩ"

Ένα "σ' αγαπώ"

του έρωτα έγραψες

στο χιόνι πάνω.

Βροχή έπεσε'

σβήσηκε το "σ' αγαπώ"

Το χιόνι λιώνει.

Το χιόνι λιώνει

ποταμάκι γίνεται

η λέξη φεύγει.

Το χιόνι λιώνει

ποταμάκι γίνεται

φεύγω μαζί του

[Απόψε σ΄ αποθύμησα πολύ] / Λαμπής Γιάννος

Απόψε σ΄ αποθύμησα πολύ, έλα,

Στη γωνιά μας τη μικρή θα ‘μαι, και θα σε περιμένω

Στίχους για σένα εγώ θα γράφω απάνω στο κορμί σου

μόνο εσύ θα τους ακούς, μόνο εσύ θα τους καταλαβαίνεις

Κάθε δικό σου κύτταρο, ένας ολάκερος κόσμος είν’ για μένα

Και τα μάτια σου, αχ! αυτοί οι ατέλειωτοι ωκεανοί σου,

Πόσο ποθώ, για πάντα, μέσα τους να ναυαγήσω

Έλα απόψε, θα σε περιμένω,

Καντήλι είμαι μικρό και τελευμένο,

Μ' ένα σου χάδι, σπινθηροβολώ

και μένω μέχρι το επόμενο σου, αναμμένο.