Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2014

Σε ξένο τόπο

Ύστερα ήτανε κι ο ουρανός τους 
τόσο γαλανός, τόσο απέραντος
και τόσο βαθύς 
που μύριζε θάλασσας
Εκεί πνίγονται άραγε 
οι απελπισμένοι τους;
Στον ουρανό;

Στον τύμβο

Πίσω από κάθε ηρωικό ΟΧΙ 
κείτονται αναρίθμητα 
δολοφονημένα ΝΑΙ
σε ομαδικούς τάφους 
και λίκνα πεσόντων. 

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014

ΙΝΤΕΡΜΕΔΙΟ (μικρό απόσπασμα)

Ω, πόσο τρόμαξα που σ΄ έχασα
στην πρώτη συστάδα των άστρων.
Είχαμε απολησμονηθεί με χέρια δεμένα, 
μετρώντας τα νυχτοπούλια που έγραφαν 
τους γρίφους της ύπαρξης.
Τότε χαρήκανε το καλοκαίρι
τρώγοντας τους καρπούς από τα δένδρα
και πίνοντας το νερό μέσα στις φούχτες μας.

ΑΝΟΙΞΗ

Μια πεταλούδα και μια τούφα θρουμπί
προετοίμασαν τν ερχομό σου.
Κι εσύ, περπάταγες δίνοντας χρώμα στα ρόδα. 
Δίνοντας νόημα στην ύπαρξη. 
Δημιουργώντας φως απάνω από τις θάλασσες.
Φτιάχνοντας το αστρικό γαλάκτωμα των νυχιών.
Πλάθοντας το παραμύθι των άλλων κόσμων.

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

Λευτέρης Ελευθερίου ( βιογραφικό σημείωμα)



Ο Λευτέρης Ελευθερίου γεννήθηκε στον  Άγιο Γεώργιο Σπαθαρικού της επαρχίας Αμμοχώστου το 1951.
Μεγάλωσε στην Αμμόχωστο όπου και τελείωσε το Β’ Γυμνάσιο το 1969
Σπούδασε οικονομικά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ) και ασκεί το επάγγελμα του Οικονομικού Αναλυτή σε  μεγάλο όμιλο επιχειρήσεων.
Από το 1970 ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την ποίηση, και τη λογοτεχνία καθώς και με τη ζωγραφική.
Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής του ΚΛΟΝ (Καλλιτεχνικός και Λογοτεχνικός Όμιλος Νέων) στη Λευκωσία το 1969 και 1970.
Δεν έχει εκδώσει έργα του.

Δημοσιεύει τα τελευταία χρόνια στο διαδίκτυο και σε Λογοτεχνικούς ιστοχώρους.

Σαν εικόνα…

Σαν εικόνα…

..ή ..τα χρόνια της αθωότητας
Έγειρες το κεφάλι σου συνεσταλμένα
κι ήταν σαν να μου θύμιζε
της αθωότητας τα χρόνια..
Τότε που ακόμα κάποιες «λέξεις»
τα μάγουλα έβαφαν σαν γινωμένα ρόδια
κι εγώ ξαναγινόμουνα αμούστακο και άβγαλτο
μάταια προσπαθώντας να ερμηνεύσω
τις αμήχανες αναστολές σου
και της καρδιάς οι χτύποι
ν’ ανεβαίνουν στη διαπασών
Ω! κείνο το «κοκκίνισμα»
Το αθώο..

Σαν βέλος πώς καρφώθηκε στο στήθος μου…

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ ΙΙ


Θυμάμαι ακόμα αυτή την πρώτη μας συνάντηση,
μα πιό πολύ θυμάμαι αυτή..
την τόσο αισθησιακή αναμονή στο σπίτι.
Είχαμε κουραστεί να περιφέρουμε
και να ξοδεύουμε τον έρωτά μας στα παγκάκια.
Θυμάσαι ; Σου εκμυστηρεύτηκα αμέσως την αγάπη μου
και συ φανέρωσες το φόβο σου μη μ' αγαπήσεις και πονέσεις...
Πόσο αλήθεια άλλαξαν τα πράγματα !
Τώρα υποφέρω εγώ γι' αυτό που εσύ φοβόσουνα.

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

ΤΕΤΡΑΣΤΙΧΟ / Γιαννίδης Λευτέρης

Νυστάζουμε για θάνατο! Κι είμαστε ακόμα νέοι 
-νέοι πολύ που τίποτα δεν έχουμε χαρεί- 
κι όμως δεν είναι τίποτα μες στη ζωή να εμπνέει
τη σκέψη μας, που στέφανον ακάνθινο φορεί!.....

Σ ΄ ΕΝΑ ΒΑΠΟΡΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ (απόσπασμα) / Γιαννίδης Λευτέρης

Να ΄μουνα στη χρυσή σου τώρα πλώρη
και να κινούσα αντάμα σου βαπόρι, 
κάπου, για κάποιες χώρες, μακρινές, 
που δεν έχω ποτέ μου εγώ γνωρίσει
κι έχει η ψυχή μονάχα νοσταλγήσει
κάποιες θολές του ονείρου μου στιγμές. 


Ν΄ αφήσω πια για πάντα αυτή την πόλη
που την πικρή ζωή σπατάλησα όλη 
σε χίμαιρες και μάταιες προσμονές, 
που ξεχασμένος χρόνια μοναχός μου
τις πιο μικρές δε γνώρισα του κόσμου, 
μήτε γνωστές μήτ΄ άγνωστες χαρές!

...............

ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ / Γιαννίδης Λευτέρης

Στην εμορφιά σου τη γλαυκή με φέρνει ο πόθος ο κρυφός.
Νοσταλγικά στου καραβιού καθόμαστε την πρύμνη 
κι άπλωνες γύρω τ΄  όνειρο του στοχασμού και του φωτός, 
ήρεμη καθώς λίμνη. 

Α! πως σε λαχταρώ ξανά, πρώτο ταξίδι αλαργινό,
της Μεσογείου λαμπρόθωρα τριαντάφυλλα και κρίνα
-  και πάντα να σε νείρουμαι και πάντα να σε νοσταλγώ, 
αξέχαστη μου Αθήνα!

ΚΥΡΙΕΣ ΦΘΟΝΟΠΩΡΟΥ / Νίκος Βραχίμης

Ήρθαν κι αυτές διαβατικές, 
πουλιά γοργόφτερα, περαστικές, 
να μας λαμπρύνουν με χαρές
τη  ρεμβική που χρόνισε ανία. 

Ήρθαν κι αυτές όπως κι εκείνες
να μας θυμίζουνε κυρίες, 
που, αλί, πριν τις χαρούμε
θα μας φύγουνε και κρύες
τις καρδιές μας θα γρικούμε, 
ίσως, όπως και κείνες.

Ήρθαν κι αυτές
για να μας πούνε πράγματα
χίλιες φορές, αλί, λεγμένα,
πως το Φθινόπωρο, φύλλα ριγμένα, 
είναι να φτάσει
και φοβάμαι
πως θα περάσει;

ΟΝΕΙΡΟ / Νίκος Βραχίμης

[  ]

Κάποτε, ένα χαμόγελο κοντά μου γυναικείο, 
να θυμάμαι και να λησμονώ τον εαυτό μου
πάνω στο τελευταίο του φορείο.

ΔΙΑΓΝΩΣΙΣ / Νίκος Βραχίμης

Ωχροί σαν το κερί
διαβαίνουν οι καιροί.
Μικροί γευτήκαμε πικρή
τη γλύκα της  ζωής, νεκροί. 

Αισθήσεις μη ζητήσεις.
Σα βουητό θα το συγχύσεις
το χάρμα μες στο χάραμα, 
την όραση στο χρώμα. 

Σάββατο 30 Αυγούστου 2014

Ντίνος Κυπριανού :...........Τι να κάνεις τώρα Κερύνεια μου ...

 Μ'ένα φιλί θα σε ξυπνω ...
λαθος στο πατημα του πληκτρου ...


γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας


Συναντηθήκαμε σε ένα από τα μικρά καφενεία της Λευκωσίας. Κάτω από την δροσιά που πρόσφεραν τα σκιερά των δένδρων ο κος Ντίνος Κυπριανού, ξεδίπλωσε την ζωή του απολαμβάνοντας τον γλυκύ κυπριακό καφέ. Το ίδιο και εγώ.
Γεννημένος  στο Καιμακλί με δύσκολα παιδικά χρόνια, βρήκε μια διέξοδο επικοινωνίας με τον εαυτό του αλλά κυρίως με τους συνανθρώπους στον δημιουργικό χώρο της ποίησης. Γράφει από πολύ μικρός για ότι τον ενοχλεί, για όλα όσα τον ευχαριστούν για αυτά που τον κάνουν ευτυχισμένο. Μέχρι και σήμερα δεν έχει βρει τον δρόμο της έκδοσης κάποια από τις ολοκληρωμένες  ποιητικές του συλλογές, που περιμένουν καρτερικά στα συρτάρια του σπιτιού του. Χαμηλών τόνων, άνθρωπος με ιδιαίτερο ήθος, σε κερδίζει με την ειλικρίνεια και την γλυκύτητα των λόγων του. Και κάπου εκεί ξεχειλίζει και η πικρία για τις χαμένες πατρίδες.

Τον ευχαριστούμε για τούτη την πολύ σύντονη επικοινωνία μας. Του ευχόμαστε ο λόγος του να βρει κάποια θέση και στα δύσκολα μονοπάτια της έκδοσης.

1.              Κύριε Κυπριανού έχετε γεννηθεί στο Καιμακλί. Μια ιστορική περιοχή της Λευκωσίας, όπου τόσο το 1963, όσο και το 1974 έγιναν πολύνεκρες μάχες μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Διαβάζω μάλιστα πως στην περιοχή υπήρχε  σχολείο (αλληλοδισκαλείο) πριν από το 1858. Πως αισθάνεστε; Θα θέλατε να μας μιλήσετε λίγο για το Καϊμακλί ……
Γεννήθηκα εδω στον Βόρειο Πόλο,  ενορία του Καϊμακλιού .. Μόνο περήφανος θα μπορούσε κάποιος να αισθάνεται για το Καϊμακλί. ‘Ενας ματωμένος τόπος θα έλεγα αφού πολλές φορές αντίκοψε τους τούρκους με σκληρές μάχες για την κατάληψη της πρωτεύουσας το 74 ο τότε λοχαγός Χαράλαμπος Λοττας με τα παλληκάρια του.  Τρεις φορές απώθησε την τουρκική προέλαση από τα εδάφη του Βόρειου Πόλου απ' όπου και μένω. Το σπίτι μου από το τουρκοκυπριακό χωριό Χαμίτ Μάντρες το χωρίζει ΜΟΝΟ η Πράσινη Γραμμή. Κανένα χτίσμα δεν υπάρχει να εμποδίσει την άμεση ορατότητα ολόκληρης της περιοχής από την Ομορφίτα, Νεάπολη, ολόκληρη την οροσειρά του Πενταδάχτυλου μέχρι και την Μια Μηλιά ...
2.                 Γράφετε ποίηση από μικρή ηλικία. Μάλιστα, όπως μας εκμυστηρευτήκατε κατά την διάρκεια των μαθητικών σας χρόνων, οι καθηγητές λόγω της ιδιαιτερότητας της φωνής σας αλλά και την έφεση που είχατε στην απαγγελία στίχων, είχαν την πεποίθηση ότι θα ασχοληθείτε με τις τέχνες, όπως πχ το θέατρο. Είχατε σχηματίσει και σεις αυτή την εντύπωση; Ποιοι οι λόγοι που δεν ακολουθήσατε σπουδές πάνω στις τέχνες και τα γράμματα;
Αν και τελείωσα το σχολείο με αρκετά καλούς βαθμούς δυστυχώς ένα πρόβλημα στην οικογένεια τότε ανάγκασε τους γονείς μου να φύγουν για Ελλάδα.  Έπρεπε να γίνει μεταμόσχευση νεφρού στον αδελφό μου με δότη τον πατέρα μας στο νοσοκομείο Α.Χ.Ε.Π.Α Θεσσαλονίκης.  Οι οικονομικές δυσκολίες τρομερές τότε και θα πω δυστυχώς και πάλι τα όνειρα τα δικά μου έμειναν όνειρα.  Μα και να γίνει καλά ο αδελφός μου κι' αυτό ΟΝΕΙΡΟ ήταν που πραγματοποιήθηκε ..
3.                 Επανέρχομαι πάλι στην επισήμανση ότι η ποίηση σας απασχολούσε από μικρό παιδί. Από πού εμπνεόσασταν στα ποιήματά σας αλλά και σήμερα ποιες είναι οι σημαντικότερες πηγές έμπνευσής σας;
Γράφω τα προβλήματα σου,  γράφω τα προβλήματα του φίλου,  της φίλης,  τα δικά μου,  ότι μου λέει η καρδιά μου γράφω, η ψυχή μου.  Μπορώ να γράφω ασταμάτητα για ολόκληρες ώρες και ποίηση και στίχους. Δεν κάθομαι να σκεφτώ τι θα γράψω σήμερα. Βγαίνουν από μόνα τους.  Κάτι που μπορεί να με ενοχλήσει θα το κάνω στίχο, κάτι που θα μου αρέσει θα το κάνω ποίηση. Πάντα γραμμένα με την δική μου ψυχή και ευτυχώς βρίσκω αρκετή ανταπόκριση από πολλούς και είμαι ευχαριστημένος γι ' αυτό.

4.              Απ΄ ότι γνωρίζουμε υπάρχουν δύο ολοκληρωμένες ποιητικές συλλογές οι οποίες βρίσκονται στο συρτάρι του γραφείου σου και περιμένουν την σειρά τους να εκδοθούν. Η μία έχει τίτλο ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ και η άλλη ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ. Θα ήθελες να αναφερθείς με λίγα λόγια;
Δυο ποιητικές συλλογές γραμμένες με ξενύχτια και με πολύ κόπο.  Παλαιότερα  τα γράφαμε με μολύβι και χαρτί, γράψε, σβήσε.  Στις ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ,  τα περισσότερα ποιήματα είναι ποιήματα που έγραφα στο σχολείο και που πολλά από αυτά απάγγελλα  στις εθνικές επετείους με περηφάνια γιατί ήταν δικά μου .. Ελπίζω πολύ σύντομα αυτήν να την εκδώσω. Φυσικά όλα τα ποιήματα είναι παιδιά μου και τα αγαπώ το ίδιο
5.                 Πολλά ποιήματά σου έχουν μια καθαρά ερωτική γραμμή; Ήθελα να σε ρωτήσω ποιος ο πραγματικός ρόλος του έρωτα στη ζωή και στην ποίησή σου;
Μα ο έρωτας δεν είναι το παν στον άνθρωπο; θα πονέσει, θα κλάψει, θα γελάσει και θα χαρεί.  Είναι η αισιοδοξία. Δεν μπορεί να ζει κάποιος χωρίς έρωτα γιατί θα είναι μαύρα στην ζωή του.  Ναι είμαι ερωτευμένος με ότι με κάνει ευτυχισμένο και χαρούμενο
6.                 Μέσα από τους στίχους σου αναδύεται και μια απογοήτευση για την σημερινή κατάσταση του ανθρώπου σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του. Διακρίνεται και η επίκληση του Θεού και της Παναγίας. Ποια η σχέση σου με την Εκκλησία και την πίστη; Πόσο ουσιαστικός είναι ο ρόλος τους;
Ναι σε πολλά ποιήματα μου αναφέρομαι στον Θεό και στην Παναγία. Μα είναι δυνατόν η Παναγία να έλειπε από κοντά μου; Αυτή με βοηθά σε κάθε δύσκολη μου στιγμή. Είναι η μάνα όλων μας. Συχνά πηγαίνω στην εκκλησιά της Αγίας Βαρβάρας εδω στο Καϊμακλί και προσεύχομαι. Να βοηθάει εμένα και όσους έχουν ανάγκη για υγεία και μόνο.
7.                 Μετά από τα παραπάνω πιστεύω ότι απορρέει αβίαστα και η ερώτηση εάν θεωρείς τον εαυτό σου ποιητή; Και τι είναι η ποίηση για  σένα; Θα τολμούσες να δώσεις κάποιον ορισμό;
Αν θεωρώ τον εαυτό μου ποιητή; Εδω πάντα χαμογελώ. ΠΟΤΕ δεν είπα είμαι ποιητής και δεν θα το πω ποτέ.  Είμαι άνθρωπος ντροπαλός και οι τίτλοι δεν μου αρέσουν .. Απλά μου αρέσει να γράφω ... Είναι ωραίο μέσα από ένα ποίημα πονεμένο ή χαρούμενο να ακούς σχόλια: μπράβο μας άλλαξες την διάθεση,  μην σταματάς να γράφεις, συνέχισε. 
8.                 Σήμερα που οι κοινωνίες περνούν μια ομολογουμένως τρομερή οικονομική κρίση που απειλεί να καταστεί μια κρίση αξιών, υπάρχει τρόπος ο πνευματικός κόσμος να ορθώσει ανάστημα και να δώσει ελπίδες στον υπόλοιπο κόσμο;
Ναι ένας που γράφει μπορεί να μεταδώσει στον κόσμο μια νότα αισιοδοξίας στον απογοητευμένο, ειδικά  τώρα με την κρίση, στον πονεμένο από έρωτα κ.α...
9.                 Ποιους Κύπριους ποιητές,  αλλά και γενικότερα από τον Ελληνικό χώρο είχατε για… δασκάλους;  Εννοώντας φυσικά εάν δεχτήκατε επιρροές από κάποιους στην γραφή σας.
Αν και διάβασα αρκετούς ποιητές Ελλαδίτες και Κύπριους, δεν στάθηκα σε κανέναν, δεν επηρεάστηκα από κανέναν και δεν αντέγραψα ΠΟΤΕ μου κανέναν. Θα ήταν γελοίο κάποιος να αντιγράψει κάποιον άλλον. Το θεωρώ αισχρό και ύπουλο. Πολλοί μου λένε ότι η ποίηση μου μοιάζει πάρα πολύ στου Καρυωτάκη …..Τιμή για μένα. Και όμως δεν μπήκα καν στον κόπο να δω τι έγραψε ο Καρυωτάκης. Απλά για να μην επηρεαστώ από την γραφή του
10.            Διαβάζω ένα τελευταίο ποίημά σας:

ΠΟΙΟΙ ΚΕΡΥΝΕΙΑ ΜΟΥ..

Εγώ χριστιανή γεννήθηκα πως τούρκικα μιλάω
ποιοί μου πετάξαν τον σταυρό και φερετζέ φοράω ..

Ποιοί με αρματώσανε με κόκκινες σημαίες
ποιοί στην καρδιά μου κάρφωσαν δεκάδες μιναρέδες ..

Ποιοί τις εκκλησιές μου λήστεψαν και κάψαν του Αγίους
ποιοί μου τους κουβάλησαν τους μόγγολους κι'αγρίους...

Αυτοί οι ποιοί και κάποιοι άλλοι σε ξεπούλησαν σου ζήλεψαν τα κάλλη
αυτοί οι ποιοί και κάποιοι άλλοι θα σε παραδώσουν σε χώρα άλλη.

Θα ήθελα να μας ανοίξετε την καρδιά σας; Ποια η σχέση σας με την πόλη αυτή; Τι ευελπιστείτε για το μέλλον της Κύπρου, της Πατρίδας μας;


ΚΕΡΥΝΕΙΑ, η σχέση μου με αυτήν την μικρή μου νεραΐδα ... Ο πατέρας μου καταγόταν από την Κλεπινη, ένα χωριό της Κερύνειας,  μα δεν είναι ο λόγος που τόσο την αγαπώ.  Ο λόγος τον…… ανέφερα  και στην αρχή της συνέντευξης μας. Είμαι κάτοικος Καϊμακλιού, στην πράσινη γραμμή. Το μόνο που με χωρίζει με αυτή την μικρή μου νεραΐδα είναι ο Πενταδάχτυλος τόσο κοντά μα και τόσο μακριά. Να κοιτώ την οροσειρά και να σκέπτομαι ώρες ..  Τι να κάνεις τώρα Κερύνεια μου ...



Ωωωω Κύπρος γλυκιά μου / Κυπριανού Ντίνος



Χαμένη μου γη καμένο μου χώμα
κλεμμένη πατρίδα ανασαίνεις ακόμα
να ξερες μόνο πως σε πουλήσανε ,

στενάζει η ψυχή σου που σε πατάνε 
πνιγμένη η φωνή σου σε ξεπουλάνε
πατρίδα γλυκιά μου όλοι σε φτύσανε ..

Δεν είσαι εσύ είσαι μια άλλη
και .... που σε αντικρίζω με πιάνει η ζάλη
από τον λήθαργο ξύπνα ..βρίσε τους ,

και σε πατάνε και σε ξεπουλάνε
με σχοινιά σε τραβάνε στην σφαγή να σε πάνε

τον τοίχο στήσε τους κι' ύστερα φτύσε τους ..


από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή: ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ