Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου 2017

Φως / Χατζηματθαίου Άθως


Κρύψε κι απόψε το πρόσωπο σου
στο παλτό της νύκτας
και βγες στους δρόμους, 
μη φοβηθείς τους ανθρώπους
γιατί δεν βλέπουν στο σκοτάδι,
μοναχά οι νυκτερίδες θα σ’ αναγνωρίσουν
γιατί αυτές ανασαίνουν στην παγωμένη του ανάσα όπως κι εσύ,
πάρε φόρα και γκρέμισε τον αόρατο τοίχο
που χωρίζει την καρδιά απ’ την ψυχή
μόνο έτσι θα βρεις στο λιμάνι σου
αφού ενοποιηθούν ύλη και πνεύμα,
κρύψε κι απόψε το πρόσωπο σου
στο παλτό της νύκτας
κι άφησε το κορμί σου γυμνό
να βυθιστεί στη παγωμένη λίμνη του πόθου,
μόνο να σε δω θέλω
να σου γλύφει η φωτιά της ηδονής
τις αιμορραγούσες σάρκες.
οι νύκτες δεν κερνούνε όνειρα
αν δεν χαμογελά η καρδιά,
δεν φέρνουν στα φτερά τους αηδόνια
αν δεν ανθίζει η ψυχή,
το φως έρχεται και φεύγει
ανάβει και σβήνει,
κτύπα τη γροθιά σου στον τοίχο
ούρλιαξε σαν πεινασμένος λύκος
που του ξέφυγε το θήραμα
είναι παράλογο να ψάχνεις το φως
μέσα στο άγριο σκοτάδι,
σε τι ωφελεί κι αν το βρεις
αφού δε θα μπορέσεις ποτέ
να το διαχειριστής σωστά.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ " ΣΤΟΥΣ ΣΥΡΜΟΥΣ ΤΩΝ ΤΡΕΝΩΝ" 
ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου