Η γενιά μου / Ιάσωνας Σταυράκης

Απόψε κρατώ στα μπράτσα
τα σπλάχνα
μιας ολόκληρης γενιάς…

Δεν έχω λόγο να λυπηθώ
κανένα από εμάς…

Έζησα ανάξια
κάτω από
μια προπέλα
που είχατε
με τόσες φοβίες
ηλεκτροδοτήσει…

Απήχθη στην πορεία
απ’ τα οράματα σας
και βιάστηκα
ασταμάτητα
στο πανδοχείο της ύλης…

Πλανεύτηκα από την ηθική σας
και εξαγόρασα την σκέψη μου
για περισσότερα αγαθά…

Πίστεψα στα ευαγγέλια της κρίσης
κι έγινα το ίδιο κτήνος με σας…

Μεγάλωσα
όπως διατάξατε
μα θα αρνηθώ
να με πιστέψουν…

Κρυφά
θα ελπίζω
να βανδαλίσουν
το τάφο μου
και κρυφά
θα περιμένω
να ψιθυρίσουν
στο κρανίο μου…

Πως δεν θα γίνουν
ποτέ μα ποτέ
σαν κι εμάς…