Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

[Οταν σβήσουν τα γύρω γύρω] του Κωνσταντίνου Κυπριανού

Οταν σβήσουν τα γύρω γύρω
μένεις
τελικά μόνος
κατασκηνώνεις με την μοναξιά
δέν μιλάς ούτε γελάς 
μόνο ακούς ...
Ακούς τα σάπια τα παράλυτα λόγια
παράλυτα ;;;;; ναί είναι αυτά που σου στέκονται στο στομάχι
και που για μήνες ηχούν στα τύμαπνά σου σάν ταμπούρλο
Γυρεύεις ένα πάπλωμα να τρυπώσεις απο κάτω
να μήν σε βλέπουν , κάποτε παίζεις τον άρρωστο ,
γίνεσαι άφαντος ή και αόρατος γίνεσαι το τίποτα ////
Κανείς δέν καταλαβαίνει ότι δέν έχεις προφίλ
και γιατί να έχεις αφού έχεις εσένα , να πλασάρεις τί ;;;;;
τα μούτρα ή το κορμί σου ;;;
'΄δεκα κρίκοι ένα τάλιρο'' έλεγε η Τούλα στο λούνα πάρκ κάποτε <<
Οταν σβήσουν τα γύρω γύρω σου
εκεί τότε αισθάνεσαι
το σαγρέ που σπατουλάριζες ...
ματώνει το γδάρσιμό του , κλαίς , χτυπιέσαι
μα η κατασκήνωση μόνιμη .

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου