ΕΙΜΑΙ

Είμ’αγράμματος κουλούτζιην,

έθ θωρώ τα δκυο μου νύσια,

τζι’ εις την γην σαν το σκουλούτζιην,

πασπατεύκω ίσια – ίσια.

Είμαι όπως μια κουζούλα,

είμαι γέρημος ποούλα,

πον έσιει ποτζιεί τζιαι τζιει,

εις τον κόσμον παραπάνω,

τζι’η δουλειά μου βοσιητζιή.

Τζιαι βοσκός εν να πεθάνω,

γιατ’ ο τζιύρης μ’ ο φτωχός,

άφηκεν με δίχα φως.